RADA GŁÓWNA OPIEKUŃCZA. BIURO CENTRALI W KRAKOWIE 1940-1945 (2/125)
Rada Główna Opiekuńcza - polska organizacja opieki społecznej, utworzona w 1940r. za zgodą okupacyjnych władz niemieckich, dla niesienia pomocy ludności polskiej zamieszkałej na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Działalność RGO obejmowała rozdział żywności, odzieży i zasiłków pieniężnych dla najbardziej potrzebujących, prowadzenie kuchni ludowych, schronisk, zakładów opiekuńczych i domów noclegowych, wysyłkę paczek dla więźniów i jeńców oraz specjalne akcje pomocy m.in. dla osób wysiedlonych z ziem włączonych bezpośrednio do III Rzeszy, przesiedlonych z Zamojszczyzny, mieszkańców Warszawy - szczególnie po zakończeniu Powstania Warszawskiego.
Zespół akt liczy 2000 teczek, co stanowi prawie 50 metrów półek. Tworzą go archiwalia Wydziału Ogólnego (protokóły posiedzeń i sprawozdania władz centralnych i terenowych RGO, dokumentacja obrazująca rozmowy z władzami niemieckimi, terror niemiecki, pomoc dla ludności polskiej i żydowskiej oraz dla mieszkańców Warszawy po upadku Powstania Warszawskiego), Wydziału Organizacyjno- Inspekcyjnego (okólniki, budżety, sprawozdania i protokóły terenowych komitetów opiekuńczych i lustratorów), Wydziału Finansowo-Gospodarczego (dokumentujące stan finansowy RGO i terenowych komitetów opiekuńczych), Wydziału Pomocy Ludności (rozdawnictwo darów, zasiłki dla rodzin wywiezionych do Rzeszy, pomoc sanitarna i materialna dla uchodźców, więźniów i dzieci), Wydziału Stowarzyszeń i Fundacji (ich statuty i opisy mienia), Wydziału Przemysłu Domowego (warsztaty zakładane przez RGO), Wydziału Ofiarności (dary, składki, imprezy charytatywne) oraz Wydziału Kontroli (protokoły i sprawozdania z kontroli agend RGO).
